Na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim 2 sierpnia 2018 r. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów Jan Józef Kasprzyk pożegnał śp. płk. Stanisława Oleksiaka ps. „Kozic” dziękując mu za służbę oraz za to, że był strażnikiem pamięci i przypominał o imponderabiliach, rzeczach najważniejszych w ludzkim życiu.
Wcześniej, w Katedrze Polowej Wojska Polskiego Szef UdSKiOR uczestniczył w pogrzebowej Mszy Świętej odprawionej przez biskupa polowego Wojska Polskiego Józefa Guzdka, podczas której Podsekretarz Stanu MON Marek Łapiński przekazał rodzinie zmarłego postanowienie Ministra Obrony Narodowej Mariusza Błaszczaka o awansie śp. Stanisława Oleksiaka na stopień pułkownika.
Stoimy dziś w Katedrze Wojska Polskiego na baczność przed wielkim człowiekiem, wielkim Polakiem. Pułkownik Oleksiak urodzony w II Rzeczypospolitej, w wolnej Polsce, wychowany był przez dom rodzinny, harcerstwo i szkołę w duchu wartości, które były tak ważne dla tamtego pokolenia cieszącego się z odzyskanej po 123 latach niepodległości. W domu rodzinnym przesiąkł tym, co w tamtej Polsce nazywało się imponderabiliami, rzeczami najważniejszymi jak honor, cnota, męstwo, ale nade wszystko oddanie sprawie i etos służby – powiedział Minister Jan Józef Kasprzyk.
Przywołując szlak bojowy Pułkownika, Szef UdSKiOR dodał, że po 1989 r. był jednym z najważniejszych strażników narodowej pamięci. Służył w wolnej już Polsce swoim koleżankom i kolegom z Armii Krajowej. Służył także przekazując świat wartości II Rzeczypospolitej młodemu pokoleniu. W tym duchu prowadził swoją działalność w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej jako wieloletni Prezes Związku, a później Prezes Honorowy.
płk Stanisław Oleksiak ps. „Kozic” ur. 12 października 1924 roku w Sokołowie Podlaskim. Od listopada 1939 roku służył w Związku Walki Zbrojnej w Obwodzie Sokołów Podlaski Obszaru warszawskiego ZWZ. Od sierpnia 1943 roku żołnierz oddziału partyzanckiego Konfederacji Narodu, a następnie 1. Kompanii 3. batalionu Uderzeniowych Batalionów Kadrowych 77. Pułku Piechoty Armii Krajowej. Uczestnik Akcji „Burza” na terenie Wileńskiego Okręgu AK. Od sierpnia 1944 roku walczył na Podlasiu przeciwko siłom NKWD i UB. Od listopada 1944 do czerwca 1945 roku więziony przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa.
Od lipca 1945 roku służył w jednostce osłonowej warszawskiej komórki kontrwywiadowczej Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj oraz Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Od lutego 1946 do grudnia 1954 roku więziony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów, we Wronkach, Sierszy Wodnej oraz Brzeszczach.
W latach 2010-2013 Prezes, a następnie Prezes Honorowy Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 sierpnia 2018 r. został awansowany na stopień pułkownika.
Uhonorowany Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych oraz innymi odznaczeniami.
