6 kwietnia br. w ramach zbliżającej się 13. rocznicy katastrofy smoleńskiej pracownicy Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wraz z rodziną śp. Janusza Krupskiego – żoną Joanną i córką Teresą – złożyli kwiaty pod tablicą upamiętniająca tragicznie zmarłego kierownika naszego Urzędu, która znajduje się na fasadzie budynku przy ul. Wspólnej 2/4 w Warszawie.

Coroczna inicjatywa jest świadectwem pamięci naszego środowiska o Januszu Krupskim, a także przejawem szczególnej wdzięczności za jego zasługi jako wiceprezesa Instytutu Pamięci Narodowej (2000-2006), a następnie kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (2006-2010). O tych dokonaniach przypomina tablica memoratywna zaprojektowana przez Dorotę Wójcicką-Żurko, która znajduje się na fasadzie siedziby Urzędu od 2016 roku.

Podczas uroczystości rocznicowych zgromadzeni uczestnicy wysłuchali okolicznościowego przemówienia małżonki śp. Janusza Krupskiego oraz pomodlili się za Jego duszę.

Na zakończenie uroczystości przybyłe delegacje złożyły kwiaty pod pamiątkową tablicą poświęconą pamięci tragicznie zmarłemu Kierownikowi naszego Urzędu.

--

Janusz Krupski, ps. Janusz Topacz (ur. 9 maja 1951 r. w Lublinie – zm. 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku) – działacz opozycji demokratycznej, absolwent historii KUL, pierwszy prezes powstałego w 1973 r. Skonfederowanego Związku Kół Naukowych Studentów i Stowarzyszeń Akademickich KUL, od 1976 r. członek Sekcji Kultury KIK w Warszawie, w latach 1977–1988 redaktor Niezależnego Pisma Młodych Katolików „Spotkania” i Biblioteki „Spotkań”, koordynator Sekcji Historycznej MKZ, następnie Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” w Gdańsku, w latach 1990–1992 dyrektor wydawnictwa Editions Spotkania, 1991–1993 członek kolegium redakcyjnego tygodnika „Spotkania”; w latach 1992–1995 ekspert Nadzwyczajnej Sejmowej Komisji do Zbadania Skutków Stanu Wojennego, a następnie ekspert Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej; w latach 1993–2000 prezes Wydawnictwa Krupski i S-ka, po powołaniu Instytutu Pamięci Narodowej w latach 2000–2006 jego wiceprezes, od 2006 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Od wczesnych lat 70. zaangażowany w działalność opozycyjną, która zaowocowała w 1976 r. powstaniem w Lublinie Nieocenzurowanej Oficyny Wydawniczej, wydającej na powielaczu „Komunikaty KOR”, następnie pierwsze numery „Zapisu” i do 1988 r. „Spotkania”. W stanie wojennym ukrywał się; aresztowany, a następnie internowany do 8 XII 1982 r.; w styczniu 1983 r. porwany przez funkcjonariuszy Grupy „D” Departamentu IV MSW i wywieziony do Puszczy Kampinoskiej, prawdopodobnie w celu zabicia. Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie rządowego samolotu, który rozbił się pod Smoleńskiem w drodze na uroczystości upamiętniające 70. rocznicę Zbrodni Katyńskiej.